To rodzaj terapii manualnej,  która w bardzo delikatny sposób diagnozuje napięcia organów wewnętrznych i ich zaburzenia w zdolności ruchu. Po stwierdzeniu zaburzeń przy pomocy specjalnych technik, usuwa się napięcia i przywraca ich fizjologiczny ruch. Twórcą tej metody jest Jean Pierre Barral. W latach siedemdziesiątych współpracował z Dr Arnaud  który był specjalistą chorób płuc i świetnym patologiem. Dzięki tej współpracy zdobył doświadczenie w robieniu sekcji zwłok, dzięki czemu zapoznał się z patologią tkanki łącznej. W czasie sekcji obserwował patologicznie pogrubiałą tkankę wokół narządów wewnętrznych, co było przyczyną różnych napięć i ograniczenia ruchu tych narządów. Obserwacje te zainspirowały go do zainteresowania się znanymi od czasów starożytnych technikami manipulacji wisceralnej. Przez lata pracy obserwował zależności między napięciem narządu wewnętrznego i dysfunkcjami somatycznymi. Doskonaląc swoje umiejętności w manipulacji wisceralnej stworzył program, który obejmuje cały system tkanki łącznej pokrywającej narządy wewnętrzne. Współpracował i zaprzyjaźnił się z Dr John Upledger.

Osteopatia organów wewnętrznych może pomóc w leczeniu skolioz i innych dolegliwości, które mogą powstawać na skutek blizn opłucnej, po licznych stanach zapalnych. Nasze organy wewnętrzne poruszają się jeżeli są one zdrowe i ich ruch jest fizjologiczny. Ruch ten uzależniony jest od błon surowiczych, które pokrywają organy, a także powięzi  więzadeł i innych tkanek organizmu. Główną przyczyną ruchu organów jest oddychanie czy też ruch w czasie chodzenia czy zmianie pozycji. Najważniejszym miejscem powstawania ruchów narządów jest przepona oddechowa. Ten mięsień kurczy się 25 tysięcy razy dziennie pociągając struktury, które są z nią połączone. Za każdym oddechem wszystkie organy poruszają się w jego rytm. Ruch ten zachodzi w trzech płaszczyznach: czołowej, poprzecznej i strzałkowej. Organy też poruszają się względem siebie i ślizgają względem siebie, co przez ruchy ślizgowe, upodabnia je do pracy stawów. Ich ruch bardzo oszczędnie wykorzystuje energię. Substancja płynna, która znajduje się między narządami, pozwala na swobodny, bezpieczny ruch ślizgowy tych narządów.

Dla przykładu:
w czasie każdego oddechu nerki poruszają się od 2,5 cm do 3 cm, co oznacza że dziennie poruszają się one od 600 do 700 metrów. Wątroba porusza nerki przez połączenia z dwunastnicą i okrężnicą wstępującą;  ilekroć wątroba poruszy się organy te wykonują ruchy ślizgowe, co jest bardzo ważne w diagnostyce osteopatycznej.
Badanie opiera się na badaniu alpacyjnym, lokalizowaniu, ocenianiu i regulowaniu głównych obszarów dysfunkcji poszczególnych regionów ciała. Jest to też ocena dynamiki odruchów i relacji pomiędzy narządami, błonami, więzadłami a narządami i strukturami układu nerwowo-mięśniowo-szkieletowego. Efekty badania odnoszone są do wzorców jakości funkcjonowania działań i somatyki struktur.